Pale wielkośrednicowe wykonywane w rurze osłonowej

Jest to podstawowa technologia wykorzystywana do wykonywania fundamentów obiektów mostowych przechodzących przez duże cieki wodne. Znalazła jednak popularność również w budownictwie przemysłowym i mieszkaniowym.

Tego typu pale wykonuje się za pomocą świdra spiralnego lub kadłubowego w osłonie stalowej rury, której zadaniem jest zapewnienie stateczności ścian otworu podczas jego głębienia. Do pogrążania rury korzysta się ze specjalnego narzędzia,  bądź stołu obrotowego, w zależności od głębokości otworu i warunków geotechnicznych.

Po wprowadzeniu rury w grunt świder wydobywa urobek do poziomu projektowanej rzędnej. W otwór wstawiany jest kosz zbrojeniowy, a następnie zatłaczany beton betonem. W trakcie wypełniania mieszanką osłona jest stopniowo podciągana.

Możliwe jest także zastosowanie specjalnych technik, pozwalających na zwiększenie nośność użytecznej pala, np. iniekcji podstawy lub pobocznicy, albo poszerzenia podstawy w gruntach spoistych za pomocą rozwiertaka.

Najważniejsze zalety pali wierconych to:

• Duża nośności, do kilkunastu tysięcy kN,
• Duża sztywność na zginanie,
• Możliwość zwiększenia nośność użyteczną pala za pomocą specjalnych zabiegów takich jak iniekcja podstawy lub jej poszerzanie,
• Technologia pozwala na wykonanie pali do dużych głębokości rzędu kilkudziesięciu metrów,
• Możliwość kontroli warunków gruntowych w trakcie wykonywania i dopasowania długości pali do ich zmiany,
• Brak wstrząsów i wibracji,
• Duży wybór narzędzi pozwalających na głębienie w zróżnicowanych warunkach gruntowych.

Do wad pali wierconych zaliczyć należy:

• Ciężki i kosztowny sprzęt,
• Czasochłonność wykonania pojedynczego pala,
• Wymagane zapewnienie wykwalifikowanego personelu i doświadczonego nadzoru,
• Konieczność równoważenia ciśnień wód gruntowych,
• Niewielkie możliwości uzyskania pochyleń,
• Potrzeba zagospodarowania wydobywanego urobku.